Spotkanie UKN 19-21 października 2017 na Uniwersytecie Szczecińskim

Szanowni Państwo,

uprzejmie informujemy, że IV posiedzenie UKN w VI kadencji odbyło się w dniach 19-21 października 2017 na Uniwersytecie Szczecińskim!

Ramowy program posiedzenia

Uniwersyteckiej Komisji Nauki

19-21 października 2017
na Uniwersytecie Szczecińskim

 

19 października 2017 (czwartek)

Przyjazd uczestników do Szczecina, zakwaterowanie.

20 października 2017 (piątek)

Godz. 9:15 – wyjazd z hotelu na obrady w gmachu Rektoratu US, al. Papieża Jana Pawła II

OBRADY:

9:30 – 10:00 powitanie i sprawy bieżące
10:00 – 10:45 Co nowego w NCN – prof. Janusz Janeczek, Przewodniczący Rady NCN
10:45 – 11:30 Mechanizmy stymulowania doskonałości naukowej – prof. Łukasz

Szumowski, Podsekretarz Stanu MNiSW
11:30 – 12:00 przerwa kawowa
12:00 – 13:00 Projekt Ustawy 2.0 – dyskusja cz.1
13:00 – 14:00 lunch
14:00 – 15:00 Kategoryzacja 2017 – pierwsze podsumowanie – prof. Ewa Dahlig-Turek, KEJN

 

21 października 2017 (sobota)

OBRADY:

930 – 1000 Powitanie i sprawy bieżące
10:00 – 12:30 Projekt Ustawy 2.0 i przepisów przejściowych – dyskusja cz.2 i

przygotowanie uwag – prof. Marek Górski
12:30 – 13:00 12.30 – 13.00 Sprawy UKN

Godz. 13:00                – lunch i zakończenie posiedzenia

MATERIAŁY ZE SPOTKANIA:

 SPRAWOZDANIE Z POSIEDZENIA
UNIWERSYTECKIEJ KOMISJI NAUKI

19-21 października 2017
Uniwersytet Szczeciński

Otwarcie Sesji UKN

  1. Posiedzenie otworzył przewodniczący UKN, prof. Stanisław Kistryn, który powitał Gości Specjalnych – pana prof. Łukasza Szumowskiego, Podsekretarza Stanu w MNiSW, panią prof. Ewę Dahlig-Turek z KEJN, pozostałych uczestników spotkania oraz przedstawił pokrótce plan spotkania.
  2. Głos zabrał Waldemar Gos, prorektor ds. finansów i rozwoju, który pokrótce przybliżył zebranym najważniejsze informacje o Uniwersytecie Szczecińskim. Uniwersytet Szczeciński jest największą uczelnią Pomorza Zachodniego. Oferta edukacyjna uczelni obejmuje 81 kierunków studiów realizowanych na 11 wydziałach. Uniwersytet zatrudnia ponad 2 tysiące pracowników, na uczelni studiuje ok. 22 tysięcy studentów.

 

SESJA I

  1. Stanisław Kistryn podzielił się wrażeniami z konferencji European Research Excellence – Impact and Value for Society, gdzie omawiano sprawy doskonałości naukowej i sprawy znaczenia szkół wyższych w kontekście ich zanurzenia w społeczeństwie. Obecnie są to tematy o bardzo dużym znaczeniu. W tym kontekście mówi się o misji uczelni, a nie o wyzwaniach stojących na jej drodze. Misja to adresowanie najważniejszych wyzwań, które stoją przed współczesnym światem, a które uczelnie powinny identyfikować i próbować pomagać w ich rozwiązaniu. Ważne jest też słowo-klucz: „impact”, czyli wpływ. Wg wytycznych do 9-th Framework Programme pt. „LAB – FAB – APP – European Commission – Europa EU” (dokument można znaleźć pod adresem: https://ec.europa.eu/
    research/evaluations/pdf/archive/other_reports_studies_and_documents/hlg_2017_report.pdf    ) system nauki powinien działać dla pożytku społeczeństwa. Doskonałość nie wystarczy, trzeba prezentować impact. Ma to szerokie znaczenie, gdyż nie chodzi tylko o wytwarzanie nowych technologii czy wprowadzanie innowacyjnych rozwiązań technicznych, ale o to, jaki wpływ na społeczeństwo mają zmiany cywilizacyjne. Pomóc w zrozumieniu współczesnego świata mają nauki humanistyczne i społeczne, które mogą wyjaśnić, jaki wpływ mają badania na rozwój społeczeństwa. Prof. Kistryn wspomniał również o konferencji „Miejsce i rola uniwersytetu w XXI wieku. Nauka – kultura – wymiar lokalny”, która odbyła się w październiku na Uniwersytecie w Białymstoku, obejmując debatę o misji i znaczeniu nowoczesnego uniwersytetu w przededniu zmian ustawodawczych. Konferencyjne rozważania dotyczyły również takich zjawisk, jak przemiany demograficzne, cywilizacyjne i technologiczne oraz ich wpływ na funkcjonowanie uczelni. Duże zainteresowanie Przewodniczącego wywołała zauważona podczas konferencji książka Billa Readingsa pt. „Uniwersytet w ruinie”. Pytanie, które  często jest formułowane, to czy uniwersytet, który nie ma dobrych badań naukowych, może dobrze uczyć. Wg Przewodniczącego – może. Ale misją uniwersytetu jest – oprócz przekazywania wiedzy – wychowywanie, podtrzymywanie kultury i uprawianie nauki, czyli poszerzanie horyzontów. Bez prowadzenia znaczących badań naukowych, bez stałej obecności badań naukowych przy dydaktyce nie da się poszerzać horyzontów wiedzy i wychowywać następnych pokoleń badaczy.

Prof. Izabela Święcicka dodała, że konferencja miała wymiar interdyscyplinarny, poruszono na niej zagadnienia badawcze zaproponowane przez organizatorów, obejmujące zarówno formalnoprawne czy zarządcze aspekty funkcjonowania szkół wyższych, jak i znaczenie uczelni dla gospodarki, środowiska lokalnego, współpracy międzynarodowej czy kultury.

  1. Głos zabrał prof. Łukasz Szumowski, Podsekretarz Stanu w MNiSW. Z dużym oburzeniem ministra spotkał się wywiad, który ukazał się na łamach „wPolityce.pl” 19 października 2017 z Aleksandrem Temkinem, w którym insynuuje się rozpowszechnione łapówkarstwo wśród władz uczelni, korupcję, skorumpowanie, nieuczciwość. Temkin poddaje miażdżącej krytyce planowaną reformę szkolnictwa wyższego, sugeruje „brudny deal” pomiędzy ministrem Gowinem a rektorami polskich uczelni, co ma doprowadzić do upadku uniwersytetów.

Prof. Kistryn zaznaczył, że może periodyk „wPolityce” nie jest najpoczytniejszym pismem, jednak stwierdzenia, które padły w przytoczonym wywiadzie przedostały się np. do „Rzeczpospolitej”, która cytuje fragmenty wypowiedzi pana Temkina.

Prof. Szumowski podkreślił, że głównym zagrożeniem płynącym z tego wywiadu jest to, że zaczął on krążyć w mediach, jest cytowany i pokazuje nieprawdziwy obraz rzeczywistości, jest obraźliwy i godzi w PR polskich uczelni, gdyż uniwersytety tracą autorytet.

Głównym tematem właściwego wystąpienia ministra Szumowskiego były mechanizmy stymulowania doskonałości naukowej. Misją uniwersytetów jest opracowanie sposobu komunikacji ze społeczeństwem. Główną rolę może tu odegrać głównie humanistyka i nauki społeczne, a nie ścisłe. Np. orzecznictwo prawników, które mogą dotrzeć do sądu najwyższego, będzie miało znacznie większy, bo bezpośredni, wpływ na społeczeństwo, gdyż przekłada się na funkcjonowanie praktyczne społeczeństwa. Taki sam wpływ mają nauki medyczne, ekonomiczne, socjologiczne i filozoficzne. Jeżeli nie wytłumaczymy społeczeństwu ogromnej wartości nauki, to zawsze takie wystąpienia, jak pana Temkina będą przyjmowane przez społeczeństwo jako prawdziwe.

Dyskusja:

Wyrażono głęboką dezaprobatę dla wypowiedzi wicemarszałka Terleckiego i pana Temkina. Ich twierdzenia są w opinii wielu członków UKN obraźliwe i kłamliwe, godzą w dobre imię osób zajmujących stanowiska rektorów i prorektorów uczelni. Nie należy jednak reagować emocjonalnie, tylko przemyśleć, co w tej sytuacji można zrobić. Najgorsze w tej sytuacji jest to, że osoby nie biorące czynnego udziału w debacie o ustawie, nie znają założeń nowej ustawy, są przez media przedstawiani jako fachowcy w tym temacie.

Minister Szumowski stwierdził, ze ważniejsze byłoby podkreślenie, że pan Temkin nie reprezentuje środowiska badaczy i nie jest reprezentantem całego środowiska humanistów, gdyż jest wiele osób, które mają odmienne zdanie odnośnie nowej ustawy.

UKN, po kontakcie z odbywającym się równolegle posiedzeniem KRUP, postanowił nie zajmować publicznie stanowiska w sprawie wywiadu pana Temkina.

W dyskusji udział wzięli:

Prof. Stanisław Kistryn, prof. Maciej Duszczyk, prof. Ryszard Naskręcki, prof. Iwona Bartoszewicz, prof. Jan Budurkiewicz

  1. Następnie prof. Kistryn omówił wyniki ostatniej oceny parametrycznej. Jego opracowanie znajduje się na stronie http://ukn.uw.edu.pl/wp-content/uploads/sites/175/2017/10/Uczelnie_score_17-1.xls

Uniwersytety klasyczne, które plasują się „w dolnych strefach stanów średnich”, muszą popracować nad poprawą wyników.

  1. Ewa Dahlig-Turek, przewodnicząca Komisji ds. Nauk Humanistycznych i Społecznych KEJN.

Ocenie poddano blisko 1000 jednostek z całego kraju – czyli więcej, niż w poprzedniej kategoryzacji. Uczelnie i instytuty przedstawiły ok. 1 mln efektów związanych z działalnością naukową. Eksperci KEJN brali pod uwagę osiągnięcia badawcze, potencjał jednostek oraz efekty ich działalności. Nastąpiła zdecydowana poprawa w jakości i kompletności danych poddawanych ocenie. Wg pani prof. Dahlig-Turek przyczyniło się do tego zaistnienie nowego PBN-u, który pozwolił zawczasu na przygotowanie kompletnych danych o publikacjach i wyeksportowanie ich do Ankiety. Ewidentnie podczas 4 lat wzrosła świadomość odpowiedzialności co do jakości danych, które podaje się w ankietach. Ewaluatorów powołuje przewodniczący KEJN na wniosek Komisji, które rekrutują ekspertów. W ocenie parametrycznej wzięło udział ok. 180 czołowych ekspertów ze wszystkich dziedzin nauki i sztuki. Kryteria ewaluacji pozostały w zasadzie niezmienione w stosunku do ewaluacji z 2013 roku, eksperci brali pod uwagę 4 kryteria: osiągnięcia naukowe (m.in. publikacje w renomowanych czasopismach i monografie), potencjał naukowy, praktyczne oraz inne efekty działalności badawczej. Dodatkowej ocenie eksperckiej poddano jednostki, które wstępnie uzyskały kategorię A. Spośród nich wyłoniono wyróżniające się poziomem badań ośrodki, którym przyznawano kategorię A+. Ocenie eksperckiej poddawano jednostki, które w systemie otrzymały sumarycznie najwięcej punktów. W stosunku do 2013 roku zmienił się sposób oceny jednostek niejednorodnych, a więc prowadzących badania w różnych obszarach. Działalność tych ośrodków była analizowana w ramach każdego obszaru, a następie za pomocą algorytmu ustalono ostateczną kategorię naukową. Obserwuje się wzrost jakości dorobku Jednostek. Zwiększenie ilości Jednostek zaliczonych do kategorii C wynika z podniesienia progów w stosunku do poprzedniej oceny. Wiele Jednostek dokonało skokowej poprawy, niestety również pewna liczba Jednostek, które otrzymały A+ w poprzedniej ocenie uznała, że ta „wybitność” jest im przypisana, stąd też niektórym z nich nie udało się utrzymać kategorii. Niektóre Jednostki uzyskały ocenę niższą od spodziewanej z powodu niestarannego przygotowania Ankiety, np. nie afiliowali pracowników w PBN do swojej Jednostki, co powodowało absurdalne naliczanie liczby N_0 i w rezultacie obniżanie wyników. Wykluczono możliwość manipulowania przy monografiach, a próby skończyły się źle, gdyż np. udawanie, że książka wieloautorska, której rozdziały sprawozdano osobno, jest książką jednego autora, zawsze kończyło się wykreśleniem całej książki – więc zamiast dostać uczciwie 15 punktów za zbiorową publikację, Jednostka dostawała punktów zero. Jeżeli chodzi o monografie wybitne, od początku było jasne, że z uwagi na ograniczenie do 5%, nie będą miały dużego wpływu punktowego (max. 1 pkt) podczas oceny. W tej edycji oceny kryterium IV (pozostałe efekty działalności naukowej i artystycznej – najważniejsze osiągnięcia jednostki) zostało lepiej zdefiniowane przez KEJN, co zaowocowało danymi lepszej jakości i pokazało, które Jednostki faktycznie miały osiągnięcia i wiele zrobiły na korzyść otoczenia.

Prof. Łukasz Szumowski, jako osoba nadzorująca proces parametryzacji i biorąca udział w przygotowywaniu przyszłych założeń do następnej ewaluacji w 2021 roku, negatywnie ocenił system informatyczny zamówiony w zewnętrznej firmie. Trzeba było przygotować nowy system w OPI w czasie trwania oceny parametrycznej. Pomimo tego, że system nie działał poprawnie, ewaluatorzy poświęcili sporo czasu i wykonali ciężką pracę, żeby dokonać ewaluacji. Wg prof. Szumowskiego obecne rozporządzenie nie poddaje ocenie tego, co powinno być oceniane. Jako przykład podał obszar zdarzeń związanych z komercjalizacją – ocenianie wszystkich faktur przez ewaluatorów jest absurdem. Jego zdaniem wystarczyłoby oświadczenie głównego księgowego uczelni. Idea punktowania za sprzedaż wyników nauki nie jest kryterium, które powinno być bardzo istotne w ocenie doskonałości naukowej. Należy oceniać poziom badań naukowych. Trzeba zdecydować, czy chcemy zmierzyć wybitność, czy raczej oceniać efekty badań naukowych. Generuje to wielokrotnie bardzo dziwne dane, które nie zawsze są spójne, co powoduje, że nie do końca mamy pewność, co poddaje się ocenie. Można również bardziej zobiektywizować ocenę wpływu, gdyż np. jeżeli spojrzymy na kryterium I, czyli osiągnięcia naukowe i twórcze – czyli głównie publikacje, to okazuje się, że wiele Jednostek mających bardzo dobrą publikacyjność, często wręcz wybitną, nagle w kryterium IV było bardzo kiepsko ocenianych. Są też Jednostki, które publikacyjność mają na niskim poziomie, za to w kryterium IV uzyskały ocenę bardzo wysoką. Wg ministra Szumowskiego oba te kryteria powinny być ze sobą powiązane i zbieżne. Jeżeli Jednostki zauważą dużą dysproporcje w ocenie kryteriów I i IV, powinny się odwoływać, gdyż te osobliwości powinny być zbadane; być może zespół ewaluatorów – nawet w dobrej wierze – ocenił to nie do końca poprawnie. Wiele jednostek spadło do kategorii B właśnie z powodu niskiej oceny w kryterium IV. Prof. Szumowski ma wiele wątpliwości do obecnego procesu parametryzacji. Zachęcił do składania odwołań po otrzymaniu decyzji kurierem. W decyzji będzie kod dostępu do ankiety, gdzie będzie można przejrzeć swoje dane.

Dyskusja:

To, że ocenia się efekty, a nie wybitność, jest kwestią kompromisów i powinno zostać zmienione. Wpływa to również na dysproporcję pomiędzy punktacją za publikacyjność, która uwzględnia też patenty, a kryterium IV. KEJN uwzględnił pozycje międzynarodową dyscyplin na tyle, na ile można to było zrobić na mocy obecnie obowiązującego rozporządzenia.

Parametryzacja jednostek naukowych jest trudnym procesem. Dostarcza uczelni danych o faktycznej kondycji naukowej jej Wydziałów/Jednostek, Jednostki zaś mogą zanalizować swoją pozycję wśród podobnych do nich dziedzinowo. Wpływa to na prowadzenie wewnętrznej polityki – i taki jest między innymi cel parametryzacji, gdyż skłania do przemyślenia ewentualne konieczności reorganizacji Jednostek. Nasuwa się jednak wiele wątpliwości na temat sposobu oceny takich Jednostek, które nie do końca pasują do schematu. Np. niektóre Jednostki topowe otrzymały niższą kategorię z powodu braku uprawnień do nadawania stopni i tytułów, co oznacza, że w kryterium II otrzymały 0 punktów. Parametryzacja nie bierze pod uwagę takiej specyfiki, co jest bardzo krzywdzące dla Jednostek nie-wydziałowych. Ewaluacja pokazała realne słabości, z którymi uczelnie będą musiały sobie poradzić do przyszłej oceny. Jednak uczelnie mniejsze, które muszą konkurować z największymi, mają poczucie, że nie do końca jest to właściwe, zwłaszcza że w takiej konkurencji zawsze przegrają z większą uczelnią, co nie poprawi ich sytuacji finansowej, a w konsekwencji nie wpłynie na poprawę wyników. Członkowie UKN zwrócili się do ministra z prośbą o możliwie szybkie zaprezentowanie kryteriów, które obowiązywać będą podczas kolejnej parametryzacji.

Wielkie zainteresowanie zebranych wywołała kwestia odwołań. Odwołania mogą składać Jednostki po otrzymaniu decyzji administracyjnej i po uzyskaniu wglądu w ankietę, gdzie będzie pokazane, co zostało uwzględnione, a co nie.

Na pytanie kiedy warto się odwoływać, prof. Ewa Dahlig-Turek wskazała, że warto, żeby odwoływały się te Jednostki, które w I kryterium mają w Jednostce referencyjnej różnicę nie więcej niż 10%, gdyż mogło się zdarzyć, że kilku pozycji nie wzięto pod uwagę. Jeżeli różnica jest zbyt duża, to odwołanie na pewno zostanie odrzucone.

W dyskusji udział wzięli:

prof. Stanisław Kistyn, prof. Łukasz Szumowski, prof. Jan Budurkiewicz, prof. Ryszard Naskręcki, prof. Ewa Dahlig-Turek, prof. Maciej Duszczyk, prof. Elżbieta Żądzińska, prof. Jerzy Jaroszewski, prof. Janusz Słodczyk,

  1. Głos zabrał prof. Marek Górski, który przy pomocy prezentacji przedstawił swoje uwagi do zapisów projektu ustawy, które wymagają doprecyzowania. Prezentacja USTAWA 2_0 analiza jest dostępna na stronie UKN pod adresem http://ukn.uw.edu.pl/wp-content/uploads/sites/175/2017/10/USTAWA-2_0-analiza.pdf

Dyskusja:

W założeniu nowej Ustawy ma nastąpić wzmocnienie autonomii uczelni – w szczególności organizacyjnej i finansowej. Warto się przyjrzeć, czy proponowane w Ustawie rozwiązania rzeczywiście tę autonomię wzmacniają. Autonomia organizacyjna ma się wyrażać przede wszystkim w statucie, który ma tworzyć podstawy funkcjonowania uczelni, ale czas na przygotowanie nowego Statutu (1 rok) wydaje się być niewystarczający.

W ramach nadzoru nad systemem szkolnictwa wyższego i nauki minister sprawuje nadzór nad uczelniami w zakresie zgodności działania z przepisami prawa, pozwoleniem na utworzenie kierunku studiów oraz prawidłowości wydatkowania środków publicznych. Pytanie – kiedy i w jakich okolicznościach będą stosowane środki nadzorcze.

Niektóre przepisy są nieprecyzyjne i pozwalają na dowolność interpretacji.

W kwestii utworzenia publicznej uczelni akademickiej, jej likwidacji oraz połączenia brak jest regulacji dotyczącej przyczyn likwidacji czy zmiany nazwy, podstaw połączenia.

Kwestia sankcji finansowych wymaga doprecyzowania – kiedy, jakie kary i na jakim poziomie mają zastosowanie. Brakuje stopniowania kar, a argumenty do ich nałożenia nie są ustawowo sprecyzowane.

Informacja dodatkowa: Uwagi końcowe i postulaty Uniwersyteckiej Komisji Nauki dotyczące Ustawy 2.0 zostały opublikowane w grudniowym Forum Akademickim 12/2017 i są dostępne na stronie https://prenumeruj.forumakademickie.pl/fa/2017/12/wiecej-uprawnien-dla-rady-uczelni/

W dyskusji udział wzięli:

prof. Łukasz Szumowski, prof. Stanisław Kistryn, prof. Ryszard Naskręcki.

 

SESJA II

  1. Prośba o poparcie propozycji zmiany procedury oceny wniosku o realizację projektu składanego przez studenta w programie Diamentowy Grant – oprócz oceny dokumentacji należałoby kwalifikować nie sto, tylko około 200 wniosków do rozmowy indywidualnej z kandydatem. Pomogłoby to w weryfikacji stopnia zorientowania studenta w założeniach składanego wniosku o projekt, gdyż zdarzają się przypadki pisania wniosków przez promotorów. Przewodniczący UKN przedstawił tę propozycję na prośbę wiceprzewodniczącego Zespołu oceniającego wnioski.

Komisja Po przeprowadzonej krótkiej dyskusji, Uniwersytecka Komisja Nauki jednomyślnie poparła postulat wprowadzenia na etapie ewaluacji wniosku rozmowy z kandydatem z wyselekcjonowanej do dalszej oceny grupy.

  1. Głos zabrał prof. Marek Górski, który omówił dalszą część prezentacji na temat Ustawy 2.0

Prof. Budurkiewicz w ramach dyskusji nad projektem Ustawy przekazał zebranym Raport nr 4 Komisji ds. Strategicznych Problemów Szkolnictwa Wyższego WYBRANE PROPOZYCJE ZMIAN W TEKŚCIE PROJEKTU USTAWY PRAWO O SZKOLNICTWIE WYŻSZYM I NAUCE: CZĘŚĆ I  (dostępny na stronie UKN)

W dyskusji udział wzięli:

Prof. Stanisław Kistryn, prof. Jan Budurkiewicz, prof. Iwona Bartoszewicz, prof. Jerzy Jaroszewski, prof. Marek Koziorowski, prof. Ryszard Naskręcki, prof. Janusz Słodczyk,

  1. Kolejne spotkanie odbędzie się 19 stycznia 2018 na Uniwersytecie Warszawskim, kolejne spotkania planowane są na 16-18 maja 2018 na Uniwersytecie Opolskim, 24-26 października 2918 na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika.

 

Na tym spotkanie zakończono.

Sporządziła: mgr Beata Kryśkiewicz

 

Pojęcia:

  • SNIP (Source Normalized Impact per Paper)
    Wskaźnik wyznaczany na podstawie bazy Scopus. SNIP mierzy wpływ cytowania związanego z kontekstem przez przypisywanie cytowaniu wagi na podstawie całkowitej liczby cytowań w danej dziedzinie wiedzy.
    SNIP mierzy kontekstowy wpływ cytowania  przypisując mu wartość w zależności od ogólnej liczby cytowań w danej dziedzinie wiedzy. Pod uwagę brana jest ilość artykułów cytujących dane czasopismo w powiązaniu z ilością pozycji w wykazach wykorzystanej literatury (references) tych artykułów. To references tworzą kontekst cytowania. W tych dyscyplinach, gdzie cytowania nie są liczne, a wykaz literatury zawiera tylko kilka pozycji – pojedyncze cytowanie nabiera większej wartości. Odwrotnie jest w dziedzinach o bardzo wysokiej liczbie cytowań, gdzie dość często spotyka się listy literatury zawierające powyżej 300 pozycji. Wtedy pojedyncze cytowanie traci na wartości.
    Przy obliczaniu tego wskaźnika cytowania i autocytowania mają jednakową wagę.
  • ORCID (Open Researcher and Contributor ID) –  to międzynarodowy system identyfikacji autorów prac naukowych. Polega na przydzieleniu naukowcowi unikalnego oznaczenia alfanumerycznego składającego się z 16 cyfr podzielonych na cztery równe części i zapisanych w formie orcid.org/oznaczenie numeryczne.
    ORCID tworzą przedstawiciele środowisk naukowych (Harvard University, Cornell University) i wydawców (Wiley-Blackwell, Thomson Reuters, Elsevier, Nature) wspierani przez instytucje IT jak: California Institute of Technology, National Institute of Informatics czy Association for Computing Machinery.
    Jak założyć ORCID?
    Aby zarejestrować się w bazie ORCID i otrzymać swój unikalny numer należy wejść na stronę https://orcid.org/register.
Posted in Bez kategorii.