Dwunaste spotkanie UKN w V kadencji odbyło się 25 – 27 listopada 2016 na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach!
Materiały ze spotkania:
SPRAWOZDANIE Z POSIEDZENIA
UNIWERSYTECKIEJ KOMISJI NAUKI
25-27 listopada 2016, Uniwersytet Śląski w Katowicach
- Otwarcie Sesji UKN.
Posiedzenie otworzył przewodniczący UKN, prof. Ryszard Dębicki, który powitał uczestników spotkania na ostatnim w V kadencji posiedzeniu Komisji. Prof. Dębicki podziękował wszystkim członkom Komisji oraz gościom za współpracę i aktywną pracę dla dobra uniwersytetów i nauki w Polsce, sekretariatowi UKN i biurom wszystkich uniwersytetów, bez zaangażowania i wsparcia których nie byłaby możliwa realizacja szerokiego programu merytorycznego Komisji w minionej kadencji.
Podczas spotkania w UAM Poznaniu Komisja postanowiła rekomendować na stanowisko Przewodniczącego w VI kadencji (2016-2020) prof. dr hab. Stanisława Kistryna, prorektora ds. badań naukowych i funduszy strukturalnych UJ → Konferencja Rektorów Uniwersytetów Polskich przyjęła wniosek UKN.
SESJA I
- Następnie głos zabrał JMR Uniwersytetu Śląskiego, prof. Andrzej Kowalczyk. Jego prezentacja na temat Uniwersytetu Śląskiego znajduje się pod adresem http://ukn.uw.edu.pl/wp-content/uploads/sites/175/2016/12/Uniwersytet-Slaski_JMR-Kowalczyk.pdf
- Stanisław Kistryn, UJ, posługując się prezentacją, przedstawił najnowszą analizę dotyczącą dotacji statutowej na rok 2016. Prezentacja jest dostępna na stronie UKN pod adresem http://ukn.uw.edu.pl/wp-content/uploads/sites/175/2017/01/UKN_analiza
_dotacji_statutowej_2016_S_Kistryn_Katowice.pdf
Podsumowanie:
W 2015 roku zaszły istotne zmiany w zasadach przyznawania dotacji; obecny system i przyjęty przez niego algorytm po wycofaniu stałej przeniesienia spowodował, że w wielu jednostkach w wyższej kategorii z obszaru nauk ścisłych dotacja spadła, a została podniesiona dla jednostek z obszaru humanistycznego. Rozpiętość współczynników kosztochłonności stosowana w obszarze badań naukowych (od 1 do 3) wydaje się zbyt mała, by oddać rzeczywistą różnicę potrzeb badań naukowych w różnych dyscyplinach i dziedzinach nauki. Ilość środków na badania naukowe w systemie jest nieadekwatna do potrzeb, ponieważ infrastruktura została znacząco rozbudowana za pomocą środków unijnych, zwiększyło się również zatrudnienie – natomiast dotacja statutowa, która ma służyć utrzymaniu potencjału naukowego, a więc i utrzymaniu m. in. aparatury, nie została zwiększona.
Stanowisko UKN dot. dotacji statutowej, zawierające uwagi Komisji dot. sposobu jej podziału, zostało przekazane do KRUP.
Dyskusja:
Rola dotacji statutowej jest bardzo istotna i przeznaczona na nią pula środków finansowych powinna zostać zwiększona, aby uczelnie były w stanie utrzymać, zakupioną ze środków unijnych, bardzo nowoczesną infrastrukturę, inaczej inwestycje się zmarnują. Ważne jest zapewnienie ciągłości działania sprzętu, a na to potrzebne jest zapewnienie stabilnego sposobu finansowania działalności naukowo-badawczej. Potrzebny jest mocny głos uniwersytetów w dyskusji na temat strumieni finansowania. Przesunięcie środków z puli na działalność statutową do NCN na projekty badawcze nie byłoby w najmniejszym stopniu satysfakcjonujące dla uczelni – nawet jeśli koszty pośrednie do projektów byłyby na poziomie 60%, gdyż w ogólnym rozrachunku większość uniwersytetów klasycznych by straciła. Najważniejsza w tej chwili będzie prezentacja poglądów uniwersytetów podczas konferencji nt. nauki i szkolnictwa wyższego 25 maja 2017 w Łodzi. W dyskusji pojawił się głos, aby spróbować umieścić KRUP wśród komisji, z którymi nowe inicjatywy tego typu powinny być konsultowane – w ten sposób byłaby większa szansa, aby opinie uczelni klasycznych były traktowane z nieco większą uwagą.
W dyskusji udział wzięli:
Prof. Ryszard Dębicki, UMCS; prof. Beata Godlewska-Żyłkiewicz, UwB; prof. Andrzej Kowalczyk, UŚ; dr hab. Maciej Duszczyk, UW; prof. Jacek Witkoś, UAM; prof. Antoni Różalski, UŁ; prof. Jan Bodurkiewicz, UWr.
SESJA II
- Sesję II otworzył prof. Stanisław Kistryn. Posługując się prezentacją przedstawił temat dot. projektu nowego algorytmu podziału dotacji budżetowej (DD) dla uczelni publicznych – prezentacja jest dostępna na stronie UKN pod adresem: http://ukn.uw.edu.pl/wp-content/uploads/sites/175/2017/01/UKN_algorytm_dotacji_bud%C5%BCetowej_S_Kistryn_Katowice.pdf
Podsumowanie:
Stała przeniesienia dotychczas wynosiła 0,65, co oznaczało, że na 65 % dotacji składa się kwota dotacji z poprzedniego roku. W nowym algorytmie stała przeniesienia maleje z 0,65 do 0,50 (w 2017 r. przejściowo do 0,57), zatem wysokość dotychczas otrzymywanej przez uczelnie dotacji będzie wpływała już tylko w połowie na kwotę nowej dotacji. Druga połowa zależeć będzie od czterech (zamiast sześciu) składników: składnika studencko-doktoranckiego (z wagą 0,40); kadrowego (0,45); badawczego (0,10) i umiędzynarodowienia (0,05).
Zachowano zasadę, że jeżeli kwota części zasadniczej dotacji podstawowej, obliczona na podstawie nowego wzoru będzie niższa niż 95 % dotacji z roku poprzedniego (w warunkach porównywalnych), to różnica do tej wysokości (tj. do 95 %) będzie wyrównana. Analogicznie, gdyby ze wzoru wyszła dotacja wyższa niż 105 % tej z roku poprzedniego, to zostaną przyznane środki do poziomu 105 %. Rozwiązanie to stanowi podstawowy bezpiecznik dla niektórych uczelni przed istotnym spadkiem wysokości dotacji w związku z wprowadzeniem nowych zasad.
Dyskusja:
Pojawiła się wątpliwość, czy – jeśli wartość uśredniona nie będzie ważona liczbą pracowników – nie będzie to impulsem do manipulacji: uczelnie, dostosowując się do nowych przepisów, będą dzielić duże wydziały tworząc dużo małych wydziałów jednorodnych o wysokim potencjale badawczym, zamiast utrzymywać stan aktualny, czyli większe jednostki niejednorodne.
W dyskusji udział wzięli:
Prof. Ryszard Dębicki, UMCS; prof. Jarosław Burczyk, UKW; prof. Jan Budurkiewicz, UWr; prof. Jacek Witkoś, UAM.
SESJA III
- Sesję III otworzył prof. Andrzej Noras, UŚ, który tytułem wprowadzenia do tematu dot. ścieżki kariery zawodowej w uczelni poruszył kilka zagadnień.
Podsumowanie:
Obecnie habilitacja nie jest postrzegana jako wynik pracy naukowej, lecz jako warunek utrzymania stanowiska adiunkta. Pojawiają się nowe pomysły na rozwój kariery zawodowej, np. habilitacje wdrożeniowe (bardzo krytykowane), doktoraty zawodowe i doktoraty akademickie. W opinii prof. Norasa – niski poziom doktoratów nie pozwala na rezygnację z habilitacji.
Ważnym narzędziem utrzymania odpowiedniego poziomu wśród zatrudnionej kadry są oceny okresowe. W opinii wielu osób powinny być one częstsze, zwłaszcza przy ocenie negatywnej powinna być możliwość ponownej oceny pracownika już po roku.
Aspektem wartym dyskusji jest również kwestia mobilności.
Dyskusja:
Mobilność niesie za sobą ryzyko utraty dobrego naukowca na rzecz innej uczelni, jednak jest niezbędnym czynnikiem rozwoju, zwłaszcza młodego naukowca. Aktualnie NCN proponuje konkursy sprzyjające tej formie wzbogacania doświadczenia naukowców (np. Fuga).
System oceny pracownika w naturalny sposób będzie musiał ulec zmianie, co związane jest z otrzymaniem przez uczelnie/jednostki loga, co w konsekwencji powoduje konieczność ujednolicenia przepisów, odświeżenia samego procesu oceny. W Karcie jest obowiązek spisania praw i obowiązków pracowników naukowych, ich pracodawców, a także instytucji finansujących badania poprzez przyznawanie grantów. Autorom dokumentu ma przyświecać myśl, by podnieść atrakcyjność zawodu naukowca oraz zwiększyć mobilność badaczy, nie tylko międzynarodową, lecz również międzysektorową (pomiędzy nauką a biznesem).
Ustawa mówi, że ocena okresowa musi być przeprowadzana co najmniej raz na cztery lata, co daje możliwość stosowania krótszych odstępów czasu pomiędzy ocenami, a sam proces częstotliwości może ustalić uczelnia w ramach przepisów wewnętrznych. Niestety, aktualne przepisy nie sprzyjają pracodawcy, gdyż ponad połowa ocenionych negatywnie pracowników – i w związku z tym zwolnionych – na mocy wyroków sądowych zostaje przywróconych do pracy.
W dyskusji udział wzięli:
Prof. Ryszard Dębicki, UMCS; prof. Jarosław Burczyk, UKW; dr hab. Maciej Duszczyk, UW; prof. Jacek Witkoś, UAM; prof. Grzegorz Węgrzyn, UG; prof. Beata Godlewska-Żyłkiewicz, UwB; prof. Iwona Bartoszewicz, UWr; prof. Antoni Różalski, UŁ; prof. Andrzej Kowalczyk, UŚ; prof. Marek Koziorowski, UR.
- Głos zabrali przedstawiciele Rady Młodych Naukowców (RMN) – dr n. med. Karolina Czarnecka i dr inż. Michał Niezabitowski. Omówili temat „Ścieżka kariery” – prezentacja jest dostępna pod adresem: http://ukn.uw.edu.pl/wp-content/uploads/sites/175/2016/12
/Rada-Mlodych-Naukowcow-Micha%C5%82-Niezabitowski.pdf
Uwagi na temat DOKTORATU: Obecnie warunkiem wszczęcia przewodu doktorskiego jest:
– posiadanie wydanej (lub przyjętej do druku) publikacji naukowej w formie książki lub co najmniej jednej publikacji w czasopiśmie z „Wykazu czasopism punktowanych MNiSW”
– lub w recenzowanych materiałach z międzynarodowej konferencji naukowej
– lub publiczna prezentacja dzieła artystycznego.
W intencji ustawodawcy przepis ten miał podnieść jakość doktoratów poprzez podniesienie wymogów otwarcia przewodu doktorskiego. Wykaz czasopism punktowanych zawiera wiele pism, w których opublikowanie pracy jest łatwe nawet dla bardzo słabych doktorantów. W konsekwencji prowadzi to do tego, że rady jednostek naukowych mogą jedynie rekomendować, a nie wymagać spełniania wyższych standardów doskonałości naukowej. Zdaniem RMN przepis ten nie przyczynił się w realny sposób do podniesienia jakości doktoratów.
Rada Młodych Naukowców uważa, że należy zmienić definicję formy rozprawy doktorskiej, która może być dopuszczona do obrony. Obecnie ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki ogranicza formę rozprawy doktorskiej i uniemożliwia jej złożenie w przypadku, gdy tylko jej część została opublikowana, a część ma formę maszynopisu. Zdaniem RMN nie ma uzasadnienia dla krępowania doktoranta przepisem, który nie jest projakościowy, a jedynie kreuje niepotrzebne bariery. W momencie zakończenia badań doktorant powinien być w stanie złożyć rozprawę doktorską niezależnie od tego, czy jest ona opublikowana, nieopublikowana czy opublikowana w części. Rada uważa, że powinna być dopuszczona również postać mieszana, czyli rozprawa doktorska i (zamiast lub) cykl opublikowanych publikacji.
Aktualne przepisy sprawiają, że do rozprawy doktorskiej nie można wliczyć prac przygotowanych i opublikowanych przed wszczęciem przewodu doktorskiego. Studenci studiów doktoranckich pracują z opiekunami naukowymi i często zaczynają publikować zanim otworzą przewód doktorski. Co więcej, jednym z wymogów otworzenia przewodu jest opublikowanie co najmniej jednej pracy. Przy obecnie obowiązujących przepisach praca ta nie może być włączona do rozprawy doktorskiej, co zdaniem RMN jest niezrozumiałe i niepotrzebnie ogranicza swobodę publikowania prac naukowych oraz może spowalniać karierę młodych badaczy.
Uwagi na temat HABILITACJI: Aktualnie przepisy wymagają, by habilitacja została zrobiona w ciągu ośmiu lat od momentu zatrudnienia na stanowisku adiunkta. Rada uważa, że sformułowany ustawowo obowiązek habilitacji przyczynił się do obniżenia jej wartości, prestiżu, a być może także i poziomu. Obecnie, gdy od przyznania stopnia doktora habilitowanego zależy m.in. utrzymanie zatrudnienia przez habilitanta, zarówno komisje habilitacyjne, jak i rady jednostek naukowych mają świadomość, że od ich decyzji zależy znacznie więcej niż tylko awans. Zdaniem RMN może to skutkować zbyt łagodnymi recenzjami oraz niemerytorycznymi decyzjami rad jednostek naukowych. To prowadzi z kolei do zaburzenia struktury zatrudnienia w jednostkach naukowych, przejawiającego się jako nadreprezentacja osób ze stopniem doktora habilitowanego. Stopień doktora habilitowanego nie powinien być więc warunkiem utrzymania zatrudnienia pracownika naukowego, dlatego też Rada przychyla się do postulatu, by znieść obowiązek habilitacji i pozostawić wybór pracownikom jednostek co do kierunku i tempa rozwoju ich kariery naukowej.
Obecnie kwestia odpowiedzialność za opłacenie kosztów postępowania habilitacyjnego, nie jest w pełni uregulowana. Zazwyczaj postępowania opłacane są z budżetu jednostki naukowej, z której pochodzi habilitant. Sprawia to jednak, iż niewielki odsetek habilitantów decyduje się na wskazanie innej niż swoja jednostki naukowej jako tej, która ma przeprowadzić postępowanie. Problematyczne jest również obarczenie finansowe jednostki, która jako druga została wskazana przez Centralną Komisję ds. Stopni i Tytułów Naukowych do przeprowadzenia postępowania, odrzuconego przez jednostkę wskazaną przez habilitanta. Rozwiązaniem tych problemów byłaby zmiana sposobu finansowania przewodów habilitacyjnych. RMN proponuje, aby postępowania habilitacyjne opłacane były przez MNiSW za pośrednictwem CK, która zarządzałaby tymi środkami.
W przypadku ponownego wnioskowania o wszczęcie postępowania, RMN postuluje, aby habilitant pokrywał część kosztów postępowania, a koszty każdego kolejnego postępowania musiałyby być pokryte w całości przez habilitanta.
Uwagi na temat nowego składu komisji i trybu głosowania: Obecnie w skład komisji habilitacyjnej wchodzi siedem osób: przewodniczący, trzech recenzentów, dwóch członków i sekretarz. Jednostka przeprowadzająca postępowanie proponuje: recenzenta, członka i sekretarza. Pozostały skład komisji wyznaczany jest przez Centralną Komisję ds. Stopni i Tytułów Naukowych, przy czym przewodniczącym jest najczęściej członek CK. Z praktyki wiadomo, iż stopień zaznajomienia się z osiągnięciem i dorobkiem habilitanta przez członków komisji jest zazwyczaj powierzchowny w stosunku do wiedzy recenzentów. Jednakże wszyscy członkowie komisji dysponują głosami o tej samej wadze. W związku z tym, zdaniem RMN, projakościowym rozwiązaniem byłaby rezygnacja z członków komisji i przeznaczenie środków finansowych na opłacenie większej liczby recenzentów. Ponadto, liczba osób proponowanych przez jednostkę przeprowadzającą postępowanie powinna być zredukowana. Wskazane by więc było, aby w skład komisji wchodził przewodniczący (wskazywany przez CK), pięciu recenzentów (wszyscy wybierani przez CK) oraz sekretarz (wskazywany przez jednostkę przeprowadzającą postępowanie), a głosowanie było ważne tylko w przypadku oddania łącznie co najmniej sześciu głosów (przy czym osoby wchodzące w skład komisji mogą głosować tylko „za” lub „przeciw”).
RMN wspiera ideę zbliżania środowiska nauki oraz biznesu, dlatego częściowo popiera projekt przepisów mających na celu ułatwienie realizacji projektów o potencjale wdrożeniowym oraz rozwoju ścieżki kariery, naukowcom łączącym w swojej pracy elementy naukowe z elementami wdrożeniowymi.
RMN pragnie zauważyć, że już w obecnym stanie prawnym istnieje możliwość wykonywania części pracy doktorskiej w przedsiębiorstwie (np. część pracy doświadczalnej) oraz że nie istnieją żadne przeciwwskazania formalno-ustawowe, aby osoba zatrudniona w przedsiębiorstwie i posiadająca stopień naukowy doktora mogła być opiekunem doktoranta i promotorem pomocniczym jego przewodu doktorskiego.
Jednocześnie RMN zdecydowanie sprzeciwia się wprowadzeniu wdrożeniowego ekwiwalentu stopnia doktora habilitowanego opartego na powszechnie krytykowanym przez środowisko naukowe art. 21a ustawy, który umożliwia nadanie uprawnień równoważnych stopniowi doktora habilitowanego bez procesu oceny dorobku i osiągnięcia habilitanta przez środowisko naukowe oraz – w proponowanej w projekcie wersji – bez kontroli Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów („CK”). Zdaniem RMN nadawanie uprawnień równoważnych stopniowi doktora habilitowanego osobom, których dotyczy art. 21a ust. 6 i 7, w drodze arbitralnej i jednoosobowej decyzji rektora/dyrektora jednostki spowoduje dewaluację warunku minimum kadrowego wymaganego do uzyskania uprawnień do prowadzenia kierunku studiów czy nadawania stopni naukowych.
W dyskusji udział wzięli:
prof. Grzegorz Węgrzyn, UG; prof. Antoni Różalski, UŁ; prof. Ryszard Dębicki, UMCS; prof. Jacek Witkoś, UAM; prof. Radosław Dobrowolski, UMCS; prof. Iwona Bartoszewicz, UWr; prof. Beata Godlewska-Żyłkiewicz, UwB; prof. Andrzej Kowalczyk, UŚ; prof. Jarosław Burczyk, UKW; dr hab. Maciej Duszczyk, UW.
SESJA IV – sprawy organizacyjne UKN
- Stanisław Kistryn poinformował członków UKN o planach KRUP. Zmiany zajdą w strukturze i funkcjonowaniu wszystkich komisji zrzeszonych w KRUP. Zostaną ujednolicone regulaminy komisji KRUP, w tym regulamin UKN. Sekretariat Komisji pozostanie na Uniwersytecie Warszawskim, w związku z czym na pierwszym spotkaniu UKN w VI kadencji prof. Kistryn zaproponuje powołanie dr Izabeli Skwiry-Chalot na Sekretarza UKN. Jednocześnie proponuje powołanie prof. Ryszarda Dębickiego na stanowisko Honorowego Przewodniczącego, zaś wiceprzewodniczących widziałby w osobach prof. Elżbiety Żądzińskiej z Uniwersytetu Łódzkiego oraz prof. Jerzego Jaroszewskiego z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
KRUP poddał propozycje tematów, którymi UKN powinien zająć się w nowej kadencji, m.in.:
- Kontynuacja analizy dotacji statutowej na uczelniach
- Open Access – pomysły na skuteczne wdrażanie
- Komercjalizacja wyników badań
- Nowe projekty ustawy – stanowiska Komisji
- Edycje grantowe NCN i NCBR
- Wymiana doświadczeń w zakresie zarządzania uczelnią
Plan na najbliższe posiedzenie: stanowisko Komisji ukazujące znaczenie i rangę uniwersytetów klasycznych w kontekście nowej ustawy – co jest cenne, unikatowe, co stanowi o potencjale i niepowtarzalności uniwersytetów klasycznych, co jest warte zachowania – i co może zostać zaprzepaszczone przez wprowadzenie niektórych planów w życie.
Temat opracuje zespół UKN w składzie:
- Elżbieta Żądzińska
- Jacek Witkoś
- Piotr Stępnowski
- dr hab. Maciej Duszczyk
SESJA V
- Dyskusja na temat stopni równoważnych:
Zasadnicze wątpliwości CK budzi rozwiązanie przedstawione w art. 1 pkt 3 nowej ustawy wprowadzające nie tylko nową podstawę do nabycia uprawnień równoważnych uprawnieniom wynikającym z posiadania stopnia doktora habilitowanego, ale i z naruszeniem zasady równego traktowania, odmiennie traktując osoby, które uzyskałyby uprawnienia na nowej podstawie, od osób, które uzyskują podobne uprawnienia obecnie. Osoby, o których mowa w projekcie, miałyby być zatrudnione na dowolnym stanowisku, także nienaukowym, w jednostce organizacyjnej posiadającej uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitowanego, a nadanie uprawnień nastąpiłoby poza kontrolą CK. Konieczne jest podkreślenie, że przepis art. 21a jest nadużywany przede wszystkim przez rektorów uczelni niepublicznych, czego dowodem jest skuteczne złożenie przez CK sprzeciwów wobec około 70% decyzji wydawanych na podstawie tego przepisu. W związku z projektem przewiduje się rozszerzenie zakresu nadużyć. CK wielokrotnie postulowała wyłączenie z zakresu równoważności uprawnień doktora habilitowanego zaliczania osób, które uzyskały uprawnienia równoważne, do tzw. minimum kadrowego. Proponowane uzupełnienie art. 21a tym bardziej powoduje niesystemowość omawianego zaliczania.
Powstanie precedensu w postaci nadania tytułu naukowego na podstawie zestawu ekspertyz dla Ministerstwa nie jest mile widziane na uczelniach klasycznych. Proponowanym rozwiązaniem byłoby utworzenie nowego tytułu naukowego, który można będzie nadać na podstawie dokonań w zakresie wdrożeń bądź działalności społecznej. Nie powinien być to najwyższy stopień naukowy.
Zostało zauważone, że w ustawie jest zapis mówiący o nadaniu uprawnień równoważnych uprawnieniom, natomiast nie ma zapisu, że dana osoba nabywa stopień. Owszem, są to uprawnienia w ramach danej Jednostki, którą zarządza osoba nadająca uprawnienia, ale decyzja ta nie ma charakteru generalnego.
Pytanie: czy osoba nabywająca stopień równoważny w danej Jednostce ma prawo zasiadać w komisjach nadających stopień bądź tytuł naukowy, albo recenzować prace tylko w danej Jednostce, w której uzyskała stopień równoważny, czy również w pozostałych Jednostkach? Padła propozycja, aby UKN zaapelowała do KRUP, żeby podjęto decyzję o niekorzystaniu z ustawy w praktyce.
Jest to próba rozszczelnienia systemu. Reguły gry powinny być jasne.
Habilitacja powinna być tytułem naukowym dla ludzi, którzy zamierzają podjąć karierę naukową, natomiast nie powinna być jedną z dróg do utrzymania stanowiska. Wprowadzenie tytułów równoważnych może spowodować to, że niektóre Jednostki, korzystając z przysługującego im prawa, będą nadawać niezliczone tytuły naukowe w ramach własnych Jednostek, co spowoduje sztuczny przyrost tytułów naukowych.
Wynikiem dyskusji jest dokument dla KRUP pt. „STANOWISKO UKN do projektu nowelizacji ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki” – treść dokumentu jest dostępna na stronie UKN http://ukn.uw.edu.pl/2016/12/05/stanowisko-ukn-do-projektu-nowelizacji-ustawy-z-dnia-14-marca-2003-r-o-stopniach-naukowych-i-tytule-naukowym-oraz-o-stopniach-i-tytule-w-zakresie-sztuki/
W dyskusji udział wzięli:
Prof. Piotr Stępnowski, UG; prof. Stanisław Kistryn, UJ; dr hab. Radosław Rybkowski, ON; prof. Ryszard Dębicki, UMCS; dr Karolina Czarnecka, RMN; dr inż. Michał Niezabitowski, RMN; prof. Marek Górski, US; prof. Marek Koziorowski, UR; prof. Andrzej Kowalczyk, UŚ; prof. Antoni Różalski, UŁ; prof. Giorgi Melikidze, UZ; prof. Andrzej Noras, UŚ; prof. Jan Budurkiewicz, UWr; prof. Radosław Dobrowolski, UMCS.
- Dyskusja na temat kontroli NCN powodujących kłopoty z rozliczaniem projektów i interpretacja przepisów.
Pojawił się nowy tryb kontroli Narodowego Centrum Nauki, przypominający najgorsze przejawy kontroli projektów europejskich, z którymi niektóre uczelnie się borykają. Wynikiem kontroli była niekwalifikacja kosztów, bądź tylko częściowa ich kwalifikacja, co powoduje znaczące konsekwencje finansowe. Zaburza to ciągłość badań, jak również wymaga przewidywalności wydatków w postaci planowania konferencji trzy lata naprzód. Dotychczasowe wystąpienia przedstawicieli NCN nie przewidywały sformalizowania i uściślenia kontroli do tego stopnia. Pojawiła się inicjatywa, by zebrać w uniwersytetach przykłady „nadformalizowanej” kontroli działalności naukowej w uczelniach, które mogłyby być podstawą do sformułowania stanowiska Komisji do Rady NCN w imieniu KRUP → powołanie zespołu UKN w celu zebrania przykładów nadkontroli. W składzie zespołu znaleźli się:
- Piotr Stępnowski, UG
- Izabela Święcicka, UwB
W dyskusji udział wzięli:
Prof. Piotr Stępnowski, UG; prof. Ryszard Dębicki, UMCS; prof. Stanisław Kistryn, UJ; prof. Andrzej Kowalczyk, UŚ; prof. Antoni Różalski, UŁ; prof. Jan Budurkiewicz, UWr; prof. Elżbieta Żądzińska, UŁ.
- Następne spotkanie planowane jest na 20 stycznia 2017 na Uniwersytecie Warszawskim, kolejne spotkania: 18-20 maja 2017 na Uniwersytecie Wrocławskim
Na tym spotkanie zakończono.
Sporządziła: mgr Beata Kryśkiewicz
5 grudnia 2016